مورچهها که بال درمیآورند،
یعنی به مرگشان نزدیک شدهاند.
و کرم ابریشم که فنا میشود،
یعنی پروانهای بال درآورده و متولد شده !
شاید زندگی نیز همین است...
بارها فنا میشویم،تا متولد شویم...
زمانی بود که احساس می کردم من یگانه منجی بشریتم! فکر میکردم قهرمان داستان این فیلمهای علمیتخیلی هندیام.که تا کسی در بند اسیر گشته سر و کله من باید پیدا شود. که هر کسی کارش لنگ بود باید قلم به دست گرفته و برایش می نوشتم. که هر کسی تنها بود باید میرفتم و همدمش میشدم. اما گذشت آن روزگار...!
راستش را بخواهید فرار از مرگ برایم همیشه جالب بوده،همیشه برایم جالب بوده که چگونه انسان ها آنچنان در زندگی غوطه ور می شوند که مرگ را فراموش کرده و در روزمرگی غرق گشته و زیبا زندگی می کنند.
به مورچه بودن غبطه می خورم چون مورچه ها همیشه با هم هستند و تنهایی برایشان معنی ندارد،گم شدن یک مورچه یعنی مرگ آن
اما گاهی برای ما انسان ها با هم بودن یعنی مرگ تدریجی خوش به حال مورچه که تنهایی را هیچگاه تجربه نمی کند!!
ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما .منتظرتم
سلام آقا احسان.خوشحالم که به دیدن بچه های همشهریت اومدی.تو اولین فرصت لینکت میکنم.
سلام منم ستاره هستم
خوب چکار کنم
سلام بچه همشهر چاکریممم
سلام
خیلی خوب بود
موفق باشید
چه کسی میگوید که گرانی اینجاست؟ دوره ارزانیست! شرافت ارزان! تن عریان ارزان! و دروغ از همه چیز ارزانتر! آبرو قیمت یک تکه نان! و چه تخفیف بزرگی خوردست قیمت هر انسان
KASH BEFAHMAN HARFHAYEMAN RAAAAAAAAAAAAAAAA