تو در هوای تمام شعرهایم

                                                            جا مانده ای!
                                             خودت را که میگیری از بیت هایم،
                                   هوای جملاتم ابری میشود…

                                                              با من بمان، تا پاییز شعرهایم
                              با تو اردیبهشت شود…