بی تفاوت بودن انسان ها را نمی فهمم،رنگ به رنگ شدن ها را درک نمی کنم و نمی دانم چقدر انسان بی گناه دیگر به خاطر هوس رانی برخی باید بمیرند،بکشنند و کشته شوند!

چرا ما انسان ها از اتفاقاتی که پیش می آید درس نمی گیریم،مگر هنوز خون یک بی گناه و یک بی گناه دیگر خشک شده که باز از عشق و هوس می گوییم.

به خدا دنیایی نیست و باید خوب بود،باید به انسان ها عشق ورزید باید پای عهد و پیمان های زناشویی ماند،اما نمی دانم چرا برخی تنها خود را می خواهند ارضا کنند،تنها می خواهند خود خوش باشند و خوشی دیگران و زندگی بقیه براشان مهم نیست،مرده شور عشق را ببرند که چه زندگی هایی را سیاه نکرده و نمی کنند.

گاهی به خودخواهی ما انسانها حیران می شوم که هنوز بعد از این همه اتفاق بازهم می خواهیم راه گذشته را بیپماییم.نمی دانم چگونه بعضی ها شب ها خواب می روند و عذاب وجدانی ندارند