به تمام بودنیها تو فقط از آن من باش

از وقتی خانه عشقت پناهگاه خستگیم شد تو برای قلب خسته من تنها بهانه زیستن شدی و اندیشیدم که خدای عاشقان،عشقت را برایم پیشکش نمود و من عاشق را بعد از سالیان طول و دراز به منزلگاه مجنون رساند.
ای تنها غزل زندگی، این را بدان که جذابترین دقایقم را به پای ساده ترین لحظاتت خواهم ریخت و به امید آن روز زنده خواهم ماند که آغوش گرمت را در کلبه آرزهایمان لمس نمایم.
مجنون من ،لیلی بودن بدون تو یعنی هیچ،شیرین بودن بدون تو یعنی تلخ و تنها ماندن با یاد تو یعنی مرگ تدریجی،پس مجنون،فرهاد و زندگی را از من نگیر(الهه)